Leonie: "Iedereen had de verontwaardiging en de emotie, ik heb gewoon een expressief hoofd. Ik heb minder een rem erop, ik laat me makkelijk gaan. Als ik blij ben of verdrietig, is dat bij mij heel erg zichtbaar. Ik vind het heel raar om de foto terug te zien. Soms denk ik even: ‘moest ik dat nou doen? Waarom moest ik nou zo hard huilen?’ en soms moet ik lachen en denk ik ‘heb je mij weer’. Maar de foto laat zien wat er daadwerkelijk speelde binnen onze groep, en dat er iets fundamenteel mis was met het politieoptreden.
Aan de ene kant heb je de groep studenten en docenten die het oprecht goed bedoelen en geschrokken is van de politie, en aan de andere kant de politie die er omheen staat. Zij interpreteerde onze bedoelingen op een volledig andere manier dan wij zelf. Ik denk de foto daar heel iconisch voor is."
Sam de Voogt publiceerde de foto van Leonie niet in het artikel op NRC.nl, maar een foto waarop studenten het bordes afgeduwd worden: “We proberen in het artikel zo goed mogelijk te laten zien wat er gebeurt. Meestal doen we dat natuurlijk met woorden, maar als we de mogelijkheid hebben om dat te laten zien met een foto op de site, dan is dat wel een mooie toevoeging. De foto die ik bovenaan het artikel heb gezet doet precies dát denk ik. Je ziet agenten die studenten naar buiten gooien op de trap van het Maagdenhuis. En de kop van het stuk is ‘Me ontruimt Maagdenhuis’, dat is in lijn met de inhoud van het artikel.
"Dat mensen het meisje plaatsten begrijp ik wel. De emotie is heel duidelijk aanwezig op haar gezicht, het spat er van af, maar je weet niet of die emotie misplaatst is of niet. Dat kun je ook niet achterhalen. Als ik haar als journalist niet kan spreken, kan ik niet achterhalen waarom ze zo geëmotioneerd is. Dus is het niet verstandig om daar wat over te zeggen. Als journalist moet je altijd kritisch zijn op wat je hoort of ziet.”
Universiteit van Amsterdam
In samenwerking met Documentaire Instituut Amsterdam
Kirsten Goedhart en Mandy Fit
Hilbert Kamphuisen
Philip van Praag
Jennifer Middleton
Jordi Wesche
Met dank aan
Leonie, Sam de Voogt, Peter van Rietschoten
Foto's
Kirsten Goedhart
Peter van Rietschoten, Remko de Waal
Audio
Persbureau UNN
Peter van Rietschoten schoot ook beelden van het moment waarop Leonie in paniek raakt. Hij koos ervoor de pers te laten zien: “Ik vind dit een mooie foto. Er gebeurt heel veel. Je ziet het busje van de politie op de achtergrond. De huilende studente wordt vastgehouden door een jongen en de menigte ingedragen. Er staat politie omheen en media. Er zijn tijdens zo’n gebeurtenis allerlei actoren aanwezig. Ik vind het mooi en eerlijk als je zoveel mogelijk van die actoren laat zien. Dat je net datgene laat zien dat de context geeft van een verhaal.”
Leonie: "De politie is sterker dan jij, zij hebben wapens. Ze hebben slimme technieken en tactieken om jou klein te maken. Je kunt je wel verzetten, maar de politie wint altijd. Uiteindelijk heb ik ook het groepje verlaten, ik ben eruit gestapt en naar het publiek gelopen. Ik was gewoon bang denk ik.
De grote vraag is waarom de politie zoveel geweld heeft gebruikt, terwijl het de situatie escaleert in plaats van de-escaleert. Ik denk persoonlijk dat de escalaties en arrestaties een tactiek zijn om het protest te delegitimeren."
Hoofdstuk 3
De momentopname
Leonie: "Dat is ook het moment dat ik in paniek raakte en uiteindelijk de iconische foto is genomen waarop ik aan het huilen ben. Ik begon te gillen eigenlijk, omdat ik zag dat mensen op hun hoofd werden geslagen met knuppels. Ik voelde me zo machteloos, ik kreeg een paniekreactie. Je wilt met elkaar een mooi politiek statement maken, maar dat mag en kan niet. Je vrienden worden geslagen, opgepakt zonder reden. Dat was voor mij veel erger dan dat ik zelf geslagen werd."
